Οδηγός η Κοζάνη

Μετά από πολλά χρόνια αποφάσισα να ξεκινήσω να αρθρογραφώ και πάλι.

Για να είμαι ειλικρινής αυτή η πρώτη μου αρθρογραφία στο e-handball.gr έχει και τον χαρακτήρα του… ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών για να μην έχει κανείς να πει «δεν ήξερα», «δεν διάβασα», «δεν άκουσα» κλπ.

Tα δεδομένα και οι συνθήκες είναι διαφορετικά.

Πρώτα απ’ όλα δεν είμαι πια ανεξάρτητος δημοσιογράφος στο χάντμπολ.

Η κρίση μου για θέματα που αφορούν την Ομοσπονδία δεν μπορεί να είναι αντικειμενική, έχω όμως το θάρρος της γνώμης μου και όλοι το ξέρουν και το καταλαβαίνουν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις που έχω με τους ανθρώπους του αθλήματος.

Το ξεκαθαρίζω γιατί έχουμε αρκετούς κουτοπόνηρους στο άθλημα που μπορεί να σκεφτούν ή να γράψουν διάφορα μετά από αυτό το άρθρο.

Ως στέλεχος με θέση νευραλγική, έχω στο μέτρο που μου αναλογεί ευθύνη και υποχρεώσεις.

Μπορεί να μην λαμβάνω τις κεντρικές αποφάσεις, αλλά για θέματα που αφορούν τον τομέα μου έχω αρμοδιότητες που μπορεί να επηρεάσουν καταστάσεις θετικά ή αρνητικά για το άθλημα.

Επίσης μπορεί να μην αποφασίζω, αλλά εισηγούμαι σε κεντρικό επίπεδο και ακόμα και αυτό μπορεί να επηρεάσει θετικά η αρνητικά. Σε κάθε περίπτωση όλοι κρινόμαστε.

Οι απόψεις μου δε σε αυτήν τη στήλη, γίνονται με την μοναδική μου ιδιότητα, αυτή του δημοσιογράφου του αθλήματος και δεν απηχούν τις επίσημες θέσεις της Ομοσπονδίας, επειδή είμαι υπεύθυνος επικοινωνίας και Τύπου. Αυτές εκφράζονται από την διοίκηση. Εδώ εκφέρω την προσωπική μου άποψη.

Αυτό ήταν το δεύτερο… ξεκαθάρισμα.

Το άρθρο μου γράφτηκε με αφορμή το Final Four του Κυπέλλου στην Κοζάνη.

Βέβαια έχω φτάσει μέσω… Αλεξανδρούπολης, αλλά τέλος πάντων.

Θεωρώ ότι η αποτίμηση της διοργάνωσης είναι θετική και μάλιστα μπορεί να εξελιχθεί σε μία νέα αρχή για το γυναικείο χάντμπολ, το οποίο δεν πρέπει να το προσμετράμε με τα ίδια κριτήρια που εξετάζουμε το ανδρικό.

Η επιλογή της Ομοσπονδίας να γίνει το F4 στην Κοζάνη, ήταν τολμηρή, αλλά και ένα σοβαρό δείγμα ότι δεν βλέπει το γυναικείο ως… φτωχό συγγενή.

Αν λοιπόν βάλουμε στην ζυγαριά το περσινό F4 στο κλειστό του Καματερού σε γεμάτο γήπεδο 300 θέσεων με ελεύθερη είσοδο και κάλυψη live streaming και το φετινό στην Κοζάνη με μισό γήπεδο γεμάτο (περίπου 1.200 φίλαθλοι με εισιτήριο στους αγώνες) και τηλεοπτική κάλυψη των τριών ματς στην Δημόσια Τηλεόραση, εγώ προτιμώ το δεύτερο.

Άκουσα και διάβασα ότι καλύτερα να μην είναι τηλεοπτικοί οι αγώνες που δεν είναι ανταγωνιστικοί και ότι αυτό κάνει κακό στην προβολή του αθλήματος, σε συνδυασμό με τις άδειες κερκίδες, αναφερόμενοι στους ημιτελικούς.

Δηλαδή η ΕΡΤ θέλει να μας προβάλει και τα τρία ματς και εμείς να πούμε “όχι δεν πειράζει να δείξουμε μόνο την… βιτρίνα τον τελικό, επειδή θα παίξουν Ν. Ιωνία- ΠΑΟΚ”. Και αν ο τελικός δεν ήταν N. Iωνία-ΠΑΟΚ; Μήπως να μην είχαμε κανένα τηλεοπτικό ματς στο F4;

Δηλαδή αύτή θα ήταν μια απόφαση για το καλό του γυναικείου χάντμπολ; Είναι στρατηγική που μας πάει μπροστά;

Και οι άλλες ομάδες που δεν είναι τόσο δυνατές, έχουν και αυτές δικαίωμα στην τηλεοπτική μετάδοση, έχουν και αυτές ανάγκες, όπως συμβαίνει με τις μικρομεσαίες ομάδες της Handball Premier που η Ομοσπονδία έχει προτείνει στην ΕΡΤ τουλάχιστον ένα παιχνίδι στη σεζόν τηλεοπτικό στην έδρα τους για λόγους ισονομίας και φυσικά για να βοηθήσει στην χρηματοδότηση τους μέσα από χορηγούς που θα μπορούσαν να βρουν.

Οι ίδιοι που κατηγορούσαν την Ομοσπονδία ότι δεν έχει τηλεοπτική στέγη, τώρα γράφουν ότι η τηλεόραση δεν είναι το παν. Καληνύχτα Μαργαρίτα…

Αν κριτήριο μας είναι μόνο η ανταγωνιστικότητα θα έπρεπε κρίνοντας από τα αποτελέσματα τα μισά ματς της Handball Premier που ήταν τηλεοπτικά να μην τα μετέδιδε η ΕΡΤ.

Πάμε και στο θέμα με τις άδειες κερκίδες στους ημιτελικούς -γιατί αναφέραμε ότι στον τελικό είχε 1.200-1.400 άτομα- στο χωρητικότητας 2.500 γήπεδο.

Είναι αλήθεια ότι δεν θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από την εικόνα των κερκίδων στους ημιτελικούς, όμως ας δούμε τα δεδομένα.

Οι έδρες των τριών εκ των τεσσάρων φιναλίστ είχαν αποστάσεις πολύ κοντινές, δηλαδή 60χλμ-30 λεπτά (Φίλιππος), 200 χλμ-2 ώρες (Αναγέννηση) και 130χλμ-1 ώρα περίπου ο ΠΑΟΚ που έχει κόσμο παντού και ειδικότερα στην ευρύτερη περιοχή.

Δηλαδή ως τοποθεσία ήταν ιδανική, όλες οι ομάδες και οι φίλαθλοι τους είχαν εύκολη και γρήγορη πρόσβαση (Εγνατία Οδό).

Το εισιτήριο ήταν πολύ προσιτό, με 10 ευρώ έβλεπες τρία παιχνίδια, δηλαδή 3,3 ευρώ το ματς.

Επίσης υπήρχαν και λίστες όπου οι ακαδημίες των ομάδων της ευρύτερης περιοχής είχαν ελεύθερη πρόσβαση.

Δεν είναι κρυφό, ότι όλες οι λίστες (ακόμα και κάποιες που είχαν μέσα 50-60 αθλητές και καμιά δεκαριά προπονητές) έγιναν δεκτές.

Μία εξήγηση είναι η Παρασκευή που είναι εργάσιμη ημέρα, αλλά δεν μπορεί να είναι επαρκής δικαιολογία.

Κανένα σωματείο –με ελάχιστες εξαιρέσεις- της περιοχής δεν φρόντισε να ζητήσει μετάθεση ημέρας ή ώρας αγώνα (A2 Ανδρών- Γυναικών, Β’ Ανδρών) προκειμένου να δουν οι ακαδημίες του και οι άνθρωποι του το F4.

Δεν μπορεί οι ακαδημίες των ομάδων που συμμετείχαν στο F4 να έχουν κανονικά προπονήσεις, την ίδια ώρα των αγώνων.

Μόνο τα τμήματα υποδομών να ερχόντουσαν από την ευρύτερη περιοχή, το γήπεδο θα ήταν γεμάτο.

Δεν γίνεται από τον Φίλιππο -που απέχει 20-30 λεπτά από την Κοζάνη- να υπάρχουν στο γήπεδο 10-20 άτομα. Μιλάμε για ένα τεράστιο οργανισμό που έχει στις τάξεις του χιλιάδες ανθρώπους (αθλητές, προπονητές, παράγοντες, γονείς, χορηγούς, φίλους φίλων) στα πολλά τμήματα που καλλιεργεί.

Φυσικά και από την πλευρά του ΠΑΟΚ η προσέλευση ήταν πολύ μικρή,  σε σχέση με αυτό που περιμέναμε, αλλά και την δυναμική του στην περιοχή. Ούτε φυσικά γινόταν οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ να βρίσκονται στην ίδια κερκίδα με τις ακαδημίες και τους φιλάθλους των άλλων ομάδων, απλά για να φαίνεται γεμάτη η εξέδρα από την τηλεόραση.

Για την Άρτα επίσης μία από τα ίδια με τις σπουδαίες αυτές αθλήτριες μόνες τους (χωρίς παρότρυνση από την κερκίδα) να παλεύουν για το καλύτερο, παρότι τα χρόνια έχουν περάσει. Είναι όμως εκεί γιατί το γουστάρουν.

Για να συνοψίσω, παρά τον λίγο κόσμο (στους ημιτελικούς) το F4 ήταν πετυχημένο και πρότυπο στρατηγικής επιλογής για τους παρακάτω λόγους:

-Η Τηλεόραση κάλυψε ζωντανά τρία παιχνίδια σε F4 Γυναικών μετά από 16 χρόνια (και όμως ακόμα και για αυτό υπάρχει μουρμούρα και γκρίνια)!

-Η Ομοσπονδία έδωσε την ευκαιρία στις ομάδες μέσω της τηλεόρασης να προβάλουν τους χορηγούς τους, όχι μόνο στην φανέλα τους, αλλά και με πινακίδες, roll-up στο γήπεδο και με τα λογότυπα τους στην αφίσα και το backdrop. Ειδικά σε γήπεδο, αφίσα backdrop η ΟΧΕ δεν είχε καμία υποχρέωση να προβάλει τους χορηγούς των ομάδων, το έκανε για να στηρίξει τα σωματεία.

Όποιο σωματείο εκμεταλλεύονταν την περίσταση, μπορούσε να βγάλει χρήματα και να καλύψει… τρύπες στο μπάτζετ της σεζόν.

-Η Ομοσπονδία έδωσε την ευκαιρία στις ομάδες να δείξουν σε όλη την Ελλάδα την αξία τους στο γήπεδο κάτι που δεν συμβαίνει κάθε μέρα- να προσπαθήσουν μέσα από την αγωνιστική τους εικόνα να διαφημίσουν το άθλημα. Να έχουν ένα μεγαλύτερο κίνητρο.

-Το γήπεδο ήταν γεμάτο με διαφημίσεις, μία ωραία εικόνα που την χρειαζόμαστε και επειδή στο κομμάτι του μάρκετινγκ είμαστε πίσω και τώρα προσπαθούμε ως άθλημα να το δουλέψουμε, ήταν ένα καλό βήμα.

-Κερδίζουμε υποστηρικτές και συνεργάτες στην Κοζάνη μέσα από τις διοργανώσεις και την συμπεριφορά του αθλήματος και των στελεχών του. Όλοι έχουν να λένε για ένα σοβαρό άθλημα και μία σοβαρή Ομοσπονδία που δεν έχει φεσώσει ούτε ένα ευρώ την πόλη (μην το θεωρούμε θέσφατο, υπάρχουν παραδείγματα από άλλα αθλήματα στην ίδια πόλη που δύσκολα θα κάνουν πάλι διοργανώσεις εκεί)

-Το άθλημα έχει βρει μία έδρα-παρακαταθήκη για το μέλλον για μεγάλες διοργανώσεις. Ένα γήπεδο διεθνών προδιαγραφών, πραγματικό «δώρο» στο γηπεδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει όλο το άθλημα και κυρίως η Εθνική μας.

-Επειδή όλοι οι παντογνώστες έχουν μάθει την επικοινωνία, απλά ενημερωτικά στη συνέντευξη Τύπου είχε 20 δημοσιογράφους και στο γήπεδο άλλους τόσους, άρα μάλλον έγινε δουλίτσα στην προβολή.

-Η Ομοσπονδία έχει αρχίσει να έχει οικονομικό κέρδος από τις διοργανώσεις. Στην Κοζάνη αυτό συνέβη για δεύτερη σερί χρονιά. Η ομοσπονδία κάλυψε τα έξοδα της από χορηγίες και υποστηρικτές -δεν επιβάρυνε καθόλου τον προϋπολογισμό της- και το όποιο έσοδο από τα εισιτήρια ήταν κέρδος. Φαντάζομαι ότι είναι ζητούμενο για έναν οργανισμό να βρίσκει τρόπους χρηματοδότησης εκτός από την κρατική επιχορήγηση;

-Για το αν είναι πετυχημένο το Final Four και η παρουσία γενικώς του χάντμπολ στην Κοζάνη αυτοί που έχουν βαρύγδουπες απόψεις να ρωτήσουν πρώτα τα σωματεία μας εκεί, τον Εθνικό και τον ΑΟΚ.

Τι αντίκτυπο έχει αφήσει σε αυτούς;

Aν τους έχει βοηθήσει;

Aν αισθάνονται περήφανοι που το χάντμπολ δύο χρόνια έχει κάνει μεγάλα event στην πόλη τους;

Aν η Ομοσπονδία τους έχει βγάλει ασπροπρόσωπους ή ντρέπονται να κυκλοφορήσουν;

Έτσι ενημερωτικά μόνο ο Εθνικός έχει μεγάλη αύξηση στα δελτία του από πέρσι, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ίδιων των ανθρώπων της ομάδας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους λοιπόν θεωρώ ότι η Κοζάνη πρέπει να είναι οδηγός για την συνέχεια του γυναικείου χάντμπολ.

Το χάντμπολ χρειάζεται μεγάλες εγκαταστάσεις με… τόλμη και γοητεία, όπως το πάλαι ποτέ σίριαλ που το έβλεπε φανατικά και η συχωρεμένη γιαγιά μου.

Κλείνοντας το θέμα για το γυναικείο, προφανώς και δεν πρέπει να είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι ως άθλημα και ως ομοσπονδία που το πρωτάθλημα της Α1 Γυναικών διεξάγεται πλέον με 8 ομάδες (αντί για 10). Όλοι φταίμε για αυτό, ο καθένας στο μερίδιο που του αναλογεί.

Θα πρέπει να βρεθούν λύσεις για να μην επαναληφθεί, αλλά το σίγουρο είναι ότι πρώτα απ’ όλα, ακόμα και η ΟΧΕ να πάρει τις σωστότερες αποφάσεις, θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι οι παράγοντες του αθλήματος και να προλαβαίνουν τις δυσάρεστες αυτές εξελίξεις από το καλοκαίρι.

Κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να ανέβει κατηγορία, αν δεν έχει τις δυνατότητες. Αντιθέτως το να ξέρεις μέχρι που μπορείς να… κολυμπήσεις είναι αρετή.

Να είστε δροσεροί!

Κωνσταντίνος Χατζηδημητρίου, ο αυθεντικός hatzi

ΥΓ: Είμαστε πολύ υπερήφανοι για αυτό που έχουμε δημιουργήσει στο e-handball.gr και το κυριότερο είναι πως είμαστε έξι επαγγελματίες δημοσιογράφοι εκ των οποίων οι πέντε μέλη Ενώσεων. Στην όποια σπέκουλα απαντάμε με την προβολή που προσφέρουμε στο άθλημα.