Εθνικές Ομάδες
Στην απώλεια του Χρήστου Κοτζαμανίδη αναφέρθηκε ο Α’ Αντιπρόεδρος της ΕΟΕ και υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Στέλιος Αγγελούδης:
Έγραψε χαρακτηριστικά στην προσωπική του σελίδα στο Facebook:
«Ήταν το μακρινό 1998 όταν πέρασες το κατώφλι της Ειδικής Γραμματείας Αθλητισμού. «Είμαι ο Χρήστος Κοτζαμανιδης καθηγητής στα ΤΕΦΑΑ και θέλω να μου δώσετε λίγο από το χρόνο σας…». Ήταν οι κουβέντες με τις οποίες ο Χρήστος μπήκε στη ζωή μου.
Έγινε συνεργάτης, σύμβουλος και μετά φίλος μου. Δεν πρόλαβα όμως να σου πω ποτέ, αγαπημένε Χρήστο, ευχαριστώ για τα πολλα αντίδωρα που μοίρασες σε όλους μας. Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι τρωτοί αλλα αισθάνονται άτρωτοι, ευάλωτοι άλλα πιστεύουν ότι είναι δυνατοί.
Με οδήγησες με ένα δικό σου ιδιαίτερο τρόπο να γνωρίσω και να αγαπήσω τα στελέχη των ΤΕΦΑΑ, να σέβομαι και να αναδεικνύω την μεγάλη συνεισφορά τους στον ελληνικό αθλητισμό. Ναι, Χρήστο, βήμα-βήμα με οδήγησες στις λεπτομέρειες της επιστημοσύνης σου πρώτος εσυ, μετά ο Σπύρος, ο Θανάσης και στο τέλος όλοι μαζι .
Με ώθησες πιεστικά να γνωρίσω αυτόν τον υπέροχο κόσμο του ελληνικού Χάντμπολ και να τον κάνω τη δεύτερη οικογένειά μου.
Με στήριξες σε δύσκολες, προσωπικές στιγμές με λιτές και απέριττες συμβουλές γιατί αν και δάσκαλος δεν μπορούσες να συμβουλεύσεις, κι αυτό ρε Χρήστο δεν πρόλαβα να στο πω.
Η θλίψη είναι μεγάλη για το τελευταίο ταξίδι σου, γίνεται μεγαλύτερη γιατί στα πολλά αντίδωρα που μοίρασες στην διαδρομή σου δεν προλάβαμε να σου πούμε ότι άφησες μια μεγάλη παρακαταθήκη εκτός από τις δυο υπέροχες γυναίκες της οικογένειας σου την Ελένη και την Μαριάννα.
Τι λέγαμε στις μακρές συζητήσεις μας που πάντα πονηρά ξεκινούσες από την πολιτική για να καταλήξεις στο χάντμπολ; Ότι σημασία φεύγοντας έχει το αποτύπωμα που αφήνεις, και εσύ τα κατάφερες φίλε να αφήσεις μια μεγάλη περιουσία.
Τη βλέπω στους αθλητές σου που μετα έγιναν προπονητές και μετά άξιοι παράγοντες που σήμερα δεν έχουν δύναμη να σε αποχαιρετίσουν.
Τη βλέπω στα μάτια των χιλιάδων παιδιών που σήμερα παίζουν χάντμπολ γιατί εσύ με τον Θανάση και τους ακρίτες της Μακεδονίας στο Αμύνταιο βάλατε τις βάσεις του.
Τη βλέπω σε δυο γενιές ανθρώπων που θα σε θυμούνται γιατί εκτός όλων των άλλων υπήρξες ένα ευαίσθητος Άνθρωπος με χιούμορ και εντιμότητα.
Υπήρξες για μένα ένας πολύτιμος φίλος και συνεργάτης.
Για το άθλημά μας ενας μεγάλος και ακούραστος εργάτης.
Για την πολη μας ένα δραστήριο στέλεχος και ένας εξαίρετος επιστήμονας.
Σε χαιρετω με οδύνη, σεβασμό και αγάπη
Η μόνη παρηγοριά ειναι να αναπολώ τις καλοκαιρινές περιπλανήσεις οταν εξερευνούσες τα δύσκολα μονοπάτια των φιλοσοφικών σου αναζητήσεων.
Καλό ταξίδι φίλε»