Εθνικές Ομάδες
Ένας από τους αθλητές που έχει αφήσει ανεξίτηλο το «σημάδι» τους στον ΑΣΕ Δούκα, αλλά και στο ελληνικό χάντμπολ, αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Ο Κώστας Ντούνης έδωσε στο Final 4 του Ναυπλίου την τελευταία του «παράσταση» και κάνει το βήμα έξω από τις γραμμές του γηπέδου έχοντας τιμήσει τη φανέλα του ΑΣΕΔ για 13 χρόνια.
Πλημμυρισμένος από μοναδικές στιγμές, υπερήφανος και γεμάτος, ο έμπειρος αθλητής των «μπλε» αποχωρεί με ψηλά το κεφάλι από την ενεργό δράση. Το χάντμπολ άλλωστε του χάρισε ένα ανεπανάληπτο ταξίδι γεμάτο από έντονες και μεγάλες συγκινήσεις. Η απόφαση σίγουρα πολύ δύσκολη όμως πολλές φορές στη ζωή οι προτεραιότητες αλλάζουν και πρέπει να τις ακολουθούμε.
Το ταξίδι φτάνει προς το τέλος του και ο Κώστας Ντούνης ψάχνει τις λέξεις για να περιγράψει όλα όσα έζησε αλλά και στη δύσκολη απόφαση της αποχώρησης.
«Έφτασε η στιγμή να ανακοινώσω την αποχώρηση μου από την ενεργό δράση. Είναι μια απόλυτα συνειδητή απόφαση η οποία ήρθε έπειτα από ώριμη σκέψη καθώς οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω. Φεύγω πραγματικά χαρούμενος και γεμάτος!
Αγάπησα το χάντμπολ από παιδάκι αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα πως θα έκανα ένα τόσο μεγάλο, συναρπαστικό και αξέχαστο ταξίδι. Είμαι περήφανος για όσα κατάφερα, αλλά και για όσα δεν κατάφερα ,γιατί πάντα έδινα το 100%. Ο ΑΣΕΔ για εμένα είναι η δεύτερη οικογένεια μου, ήρθα στον Σύλλογο σε ηλικία 18 ετών και δεν σκέφτηκα ποτέ το ενδεχόμενο να αλλάξω ομάδα. Όλα αυτά τα χρόνια περάσαμε μοναδικές στιγμές, εύκολες και δύσκολες αλλά πάντα ενωμένοι και όλοι μαζί. Αισθάνομαι ευλογημένος για τις φιλίες και τις σχέσεις ζωής που δημιούργησα στον Σύλλογο και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο του Συλλόγου, στη διοίκηση, στους ανθρώπους που στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια το τμήμα του χάντμπολ, σε όλους τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές μου, το staff αλλά και σε όλους τους φίλους της ομάδας που στέκονται δίπλα μας. Δεν θα μπω σε ονόματα γιατί μπορεί να ξεχάσω κάποιον και δεν θα είναι δίκαιο.
Φεύγοντας, θέλω να πω στους μικρούς αθλητές του Δούκα ότι ο αθλητισμός είναι πηγή δημιουργίας και ανάτασης. Όποιος επένδυσε σ’ αυτόν κέρδισε τη μάχη της ζωής. Είναι πολύ τυχεροί που βρίσκονται σε έναν ιστορικό Σύλλογο που δουλεύει υποδειγματικά δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα δικά του παιδιά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Δούκας πρωταγωνιστεί στις αναπτυξιακές ηλικίες και όχι μόνο και είναι από τους λίγους Συλλόγους που στελεχώνει την ανδρική του ομάδα με αθλητές που προέρχονται από τις ακαδημίες του.
Όσο για εμένα… Ένας κύκλος που κράτησε όσο μια ζωή, τελειώνει εδώ! Μπορεί να αποχαιρετώ τα τερέν όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είμαι δίπλα στην ομάδα σε κάθε αγώνα. Να τη στηρίζω από την κερκίδα και να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί τις νέες επιτυχίες που θα έρθουν».
Η «ρουτίνα» της καθημερινής προπόνησης, η μυρωδιά των αποδυτηρίων, το πάθος του αγώνα, τα αμέτρητα συναισθήματα θα αρχίσουν σιγά σιγά να ξεθωριάζουν, οι προβολείς θα σβήσουν όμως όλα όσα έζησε ο Κώστας θα παραμείνουν για πάντα χαραγμένα στην καρδιά του και το μυαλό του.