Η… πλάτη του Σανίκη κι ο ελπιδοφόρος Φίλιππος

Ο Ομοσπονδιακός Προπονητής της Εθνικής Εφήβων Γιάννης Αρβανίτης σχολιάζει για λογαριασμό του e-handball.gr την 9η αγωνιστική της Handball Premier.

Στο Ρέντη, το  πρώτο ημίχρονο δίνει στον Φίλιππο το δικαίωμα να αισιοδοξεί πάρα πολύ για τη συνέχεια. Η περιφερειακή του γραμμή είναι πραγματικά πολύ ελπιδοφόρα. Ο Σεϊρεκίδης  και ο Αποστολίδης και ο Γρηγοριάδης κι Κωστακίδης, όπως και η αλλαγή του Τριανταφυλλίδη επιτρέπουν αισιοδοξία στον Φίλιππο. Έδειχναν να είναι στο γήπεδο πολύ ουσιαστικοί και θετικοί. Με καλές επιλογές και καλές εμπνεύσεις και στις περισσότερες των περιπτώσεων εξέθεσαν την άμυνα του Ολυμπιακού που προσπαθούσε αλλά δεν μπορούσε.

Στο πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου άλλαξε τελείως η εικόνα. Φάνηκε να ανεβάζει μισή ταχύτητα την άμυνά του ο Ολυμπιακός κι αντίθετα δεν μπήκαν όπως έπρεπε οι παίκτες του Φιλίππου κι αυτό ο Ολυμπιακός το εκμεταλλεύτηκε με αντεπιθέσεις εκδηλωμένες από τον Τζηρά,. Έφερε το σκορ στα ίσια και πέρασε μπροστά.

Όσο έμειναν στο πλάνο να μην τρέξουν πολύ τη μπάλα οι παίκτες του Φιλίππου, να οδηγηθούν σε σετ επιθέσεις οι οποίες ήταν εντυπωσιακά μυαλωμένες, έδειχναν να ελέγχουν το παιχνίδι. Στο δεύτερο ημίχρονο έφυγαν από το σχέδιο, ίσως η άμυνα του Ολυμπιακού τους πίεσε, ίσως να φταίει κι η κούραση. Ο Γιώργος Ζαραβίνας είχε πολύ μεγαλύτερη ικανότητα να αλλάζει παίκτες σε αντίθεση με τον Φίλιππο που στο μεγαλύτερο διάστημα έπαιξε με 4-5 περιφερειακούς. Κι ο πίβοτ που λείπει, αφού υπάρχει μόνο ο Γεωργιανός Αρσενασβίλι. Είναι  σημαντική η έλλειψη βάθους στον πάγκο του Φίλιππου που έκανε τη διαφορά για τον Ολυμπιακό που διεκπεραίωσε το παιχνίδι όχι όπως το ήθελε, αλλά οι δύο βαθμοί είναι σημαντικοί.

Είναι σημαντικό ότι για έναν ουδέτερο θεατή που έδειχνε τον πρώτο λόγο να τον έχει ο Φίλιππος κι αν η διάθεση, η ποιότητα κι η ικανότητα του Γρηγόρη Σανίκη δεν ήταν αυτή που είναι, πιθανότατα να είχε μπει σε μεγαλύτερες περιπέτειες ο Ολυμπιακός.

Σε πάρα πολλά σημεία του αγώνα ο Σανίκης πήρε στην πλάτη του Ολυμπιακό με ατομικές ενέργειες κι έφερε το σκορ σε σημεία που μπόρεσε να το ελέγξει στο δεύτερο ημίχρονο. Διαφορετικά, οι υπόλοιποι έδειχναν να μην μπορούν να αντιδράσουν σε αυτό.

Ειλικρινά στο πρώτο μέρος ήταν σαν να έπαιζε Φίλιππο εναντίον Σανίκη. Στο δεύτερο πάλι ήταν πολύ σημαντική η παρουσία του Γρηγόρη, όμως νομίζω πιο πολύ στηρίχθηκε στην αμυντική του λειτουργία και στα τρεξίματα, για να φέρει την αλλαγή στο παιχνίδι ο Ολυμπιακός, παρά στις σετ επιθέσεις. Και βέβαια στο τέλος υπήρχαν κάποιες εμπνεύσεις του Αλέξη Αλβανού – δείγμα της κλάσης του – κυρίως σε τελικές πάσες.

Στη Θεσσαλονίκη η ΧΑΝΘ κόντρα στον Αερωπό Έδεσσας έδειχνε να ελέγχει τον ρυθμό στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Η επιλογή του Αντώνη Τσολάκου να περιορίσει τον Κράλλη και συνεπώς τον Κυριακού τον δικαίωσε. Ο Αερωπός δυσκολεύτηκε πολύ στην εκδήλωση ενέργειας και όσο η ΧΑΝΘ έπαιρνε ενέργειες από την περιφέρειά της και τις μοίραζαν με λογική με τον Τσαμουρίδη είχε τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι.

Από ένα σημείο και μετά όμως, αυτό άλλαξε. Οι παίκτες της ΧΑΝΘ πήγαν σε ατομικές ενέργειες και αυτό το «τιμώρησε» με τον χειρότερο τρόπο η ομάδας της Έδεσσας. Πέρασε μπροστά στο σκορ κι από εκείνο το σημείο το ματς έγινε ρώσικη ρουλέτα που κατέληξε ισόπαλο. Θεωρώ σημαντική την παρουσία και των δύο τερματοφυλάκων. Δείχνουν ότι σε αυτά τα ματς να παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Στα υπόλοιπα παιχνίδια φάνηκε η διαφορά ποιότητας των ομάδων της πρώτης ταχύτητας με τις υπόλοιπες. Οι πρώτες ομάδες μπορεί κάπου να γκελάρουν αλλά όχι επειδή θα είναι καλοί οι αντίπαλοι, αλλά γιατί θα κάνουν οι ίδιες πολύ κακό παιχνίδι. Η διαφορά αυτή είναι πραγματική, ειδικά εκτός έδρας.