Εθνικές Ομάδες
*Μέσω μια πρωτοποριακής κίνησης για τον χώρο του αθλήματος, το e-handball.gr δίνει την ευκαιρία στους ίδιους τους πρωταγωνιστές της χειροσφαίρισης να παρουσιάσουν δημόσια την άποψη τους και γενικότερα τις σκέψεις τους για όλα τα θέματα της επικαιρότητας μέσω της στήλης «Blog Αθλητών» που ξεκινά από αυτή την εβδομάδα.
Αναλυτικά όσα έγραψε η Λαμπρίνα Τσάκαλου στο blog της στο e-handball.gr.
Δεν θα μπορούσα μέσα σε αυτή τη μαύρη εβδομάδα για τον αθλητισμό να μην αναφερθώ στον απρόσμενο χαμό ενός θρύλου. Δυστυχώς ανάμεσα στον αδικοχαμένο πρώην αθλητή Kobe Bryant βρέθηκαν και άλλα θύματα συμπεριλαμβανομένης και της 13χρονης κόρη του με την οποία είχαν ιδιαίτερη και ξεχωριστή σχέση.
Υπάρχουν πάντα δυο όψεις σε κάθε νόμισμα όπως λέμε και παρότι επικρατεί ένα αναμενόμενο και δίκαιο κατ’ εμέ πανδαιμόνιο στα ΜΜΕ για τον θάνατο του διάσημου αθλητή, υπάρχει και αυτή η πολύ μικρή μερίδα των ανθρώπων που υποστηρίζει ότι όλος αυτός ο πανικός γίνεται χωρίς λόγο. «Άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά». «Γιατί κανείς δεν λέει τα ίδια λόγια για τους υπόλοιπους επιβάτες του ελικόπτερου;». « Γιατί θρηνείτε τόσο πολύ για κάποιον που δεν γνωρίζετε ;». «Γιατί δεν είπατε τίποτα για τα παιδάκια που χάθηκαν ανυπεράσπιστα στην Αφρική ή στη Συρία ;».
Για κανένα λόγο δεν έχουμε ως στόχο να μειώσουμε κάποιον ή να τον ταπεινώσουμε. Σίγουρα δεν είμαστε ασεβείς, αιμοδιψείς και φιλοπόλεμοι άνθρωποι. Θρηνούμε και σεβόμαστε κάθε αδικοχαμένη ψυχή ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλλου ή τόπου καταγωγής. Αν ήταν στο χέρι μας, δεν θα εκτοξεύαμε πυραύλους, ούτε θα αφήναμε ανθρώπους να πεθαίνουν λόγω έλλειψης βασικών αναγκών. Και θέλω να ελπίζω ότι όσο μπορεί ο καθένας μας βοηθάει μέσω κάποιας φιλανθρωπίας.
Παρ’ ολ’ αυτά δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε και τα 6 δισεκατομμύρια άτομα που κατοικούν σε αυτόν τον πλανήτη καθώς επίσης και τους 151,600 ανθρώπους που πεθαίνουν καθημερινά. Σαφώς και δεν τοποθετούμε ανθρώπους στη ζυγαριά για να δούμε ποιος αξίζει περισσότερο να ζήσει ή όχι. Είτε μας αρέσει είτε όχι, υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που για τον ένα η τον άλλο λόγο είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό. Δεν ξέρω πώς να σας το πω πιο απλά αλλά «Πως ακριβώς περιμένετε να αναφερθούμε σε κάποιον για τον οποίο δεν γνωρίζουμε παντελώς τίποτα;». Αυτό δεν σημαινει ότι αυτόματα μειώνουμε την αξία κάποιας ανθρώπινης ζωής αλλά ότι πολύ απλά κάποιοι άνθρωποι τυχαίνει να επηρεάζουν εμμέσως και τη δίκη μας καθημερινότητα. Όι άνθρωποι αυτοί ανοίγουν την πόρτα της ζωής τους σε όλους εμάς που τους παρακολουθούμε από μακριά. Στην προκειμένη περίπτωση του Κobe η φήμη αυτή αποκτήθηκε μέσα από κόπους , ιδρώτα και θυσίες.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας αφηγηθώ την ιστορία ενός μεγαλείου.
Η αλήθεια είναι πως έχετε μπλέξει με μια ρομαντική οπαδό του αθλητισμού. Με μια φανατική υποστηρίκτρια όλων των αρχών και αξιών που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα από ένα άθλημα πέρα από οποιαδήποτε αθλητικά προσόντα.
Ο Kobe Bryant δεν ήταν ποτέ ένας απλός αθλητής . Ο Kobe Bryant ήταν ένας απλός άνθρωπος που εξέλιξε ένα αθλητικό ταλέντο σε μια από τις μεγαλύτερες πηγές επιρροής στον πλανήτη . Ο Kobe Bryant δεν ενέπνευσε ολόκληρο τον πλανήτη γιατί είχε καλο σουτ ή εντυπωσιακό κάρφωμα . Δεν αγαπήθηκε από τον κόσμο γιατί ήταν διάσημος , με εκατομμύρια και χλιδάτη ζωή. Ο Kobe Bryant χάθηκε γιατί επέλεξε προσωπικά να κινείται με ελικόπτερο. Όχι γιατί ήταν διάσημος αλλά γιατί πάνω απ´όλα ήταν πατέρας. Γιατί δεν ήθελε η πολυάσχολη επαγγελματική του ζωή να του στερεί χρόνο από την καθημερινότητα με τις κόρες του. Έτσι επέλεξε το λιγότερο χρονοβόρο τρόπο για τις συνεχείς μετακινήσεις του. Οι αθλητικές τους καταξιώσεις είναι αμέτρητες αλλά αυτός ήταν περήφανος πρώτα απ´ολα για την οικογένειά του. Η ξεχωριστή νοοτροπία που είχε απέναντι στον αθλητισμό και τη ζωή γενικότερα ήταν αυτό που τον έκανε μοναδικό. Αυτό που επηρέαζε ανθρώπους όχι μόνο αθλητές.
Η επιμονή του, η ανοχή, η αποφασιστικότητα, η σκληρή δουλειά, η δύναμη της θέλησης. Αυτές είναι κάποιες από τις αξίες που προωθούσε καθ´όλη τη διάρκεια της ζωής του για όλους τους τομείς της καθημερινότητας ενός απλού ανθρώπου. Το λεγόμενο «Mamba Mentality” . Ένας ορισμός που δημιουργήθηκε προσωπικά ύστερα απο αυτόν μέσα από ένα συνδυασμό του μοναδικού τρόπου σκέψης που τον διακατείχε και του προσωνύμιου που του είχε δοθεί (Black Mamba) .Ένας ακόμα σημαντικος λογος για τον οποίο ήταν τόσο αγαπητός, ήταν πως αποτελούσε έναν από τους λίγους κορυφαίους αθλητές παγκοσμίως που εκτιμούσε και αναγνώριζε τη γυναικεία αξία σε μια αθλητικά ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Είναι ελαφρώς δύσκολο να σας εξηγήσω ακριβώς την επιρροή που είχε το όνομα του Kobe. Όμως ό,τι απέκτησε, το κατέκτησε με την αξία του. Και έδειξε τον δρόμο σε όλους μας. Για αυτό και οι άνθρωποι ταυτίστηκαν με αυτόν, τον έκαναν είδωλο τους, ένα σύγχρονο ίνδαλμα. Μια πηγή έμπνευσης. Γιατί ο Κοbe ήταν παραπανω από καλος αθλητης. Ηταν δάσκαλος.
Κλείστε τα μάτια σας και θυμηθείτε τις σκηνές που έκαναν έναν ολόκληρο έθνος να τραγουδάει ρυθμικά…Που χιλιάδες άνθρωποι βαμμένοι βγαίνουνε στους δρόμους χορεύοντας, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι. Που χώρες, ορκισμένοι εχθροί, δίνουν τα χέρια συμφιλιωμένες. Που ξένοι ανταλλάζουν σημαίες και πανηγυρίζουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Που χοροπηδάνε από ανυπομονησίας. Που κοιτάζονται με αγωνία. Που κλαίνε με λυγμούς. Που παρηγορούν το διπλανό τους χωρίς καν να τον γνωρίζουν.Που κάνουν ταξίδια σε όλα τα μέρη της γης. Αυτή είναι η δύναμη του αθλητισμού. Να ενώνει ολόκληρο τον πλανήτη.
Φανταστείτε λοιπόν τη δύναμη αυτή να προέρχεται από μια μόνο ατομικότητα. Αυτή ήταν η δύναμη που πρόλαβε να αποκτήσει ο Κόμπε μέσα στα 41 χρόνια της ζωής του. Ίσως ακόμα και τώρα να μην μπορέσετε να το διακρίνετε αλλά το να μπορείς να επηρεάσεις και να ενώσεις εκατομμύρια ανθρώπους ακόμα και μετά θάνατον είναι ένα κατόρθωμα τεράστιο.
Ο Kobe Bean Bryant δεν είναι ο μοναδικός που ανήκει στην κατηγορία αυτή αλλά σίγουρα δεν ανήκουν και πολλοί ακόμα.
Και όπως προείπα: Κατόρθωμα τεράστιο. Όπως και ο ίδιος. Επιτρέψτε μας να τον αποχαιρετίσουμε και να τον τιμήσουμε αναλόγως…