Blog Τσάκαλου: Όλοι μας βρισκόμαστε εκεί για τον ίδιο λόγο…

*Μέσω μια πρωτοποριακής κίνησης για τον χώρο του αθλήματος, το e-handball.gr δίνει την ευκαιρία στους ίδιους τους πρωταγωνιστές της χειροσφαίρισης να παρουσιάσουν δημόσια την άποψη τους και γενικότερα τις σκέψεις τους  για όλα τα θέματα της επικαιρότητας μέσω της στήλης «Blog Αθλητών» που ξεκινά από αυτή την εβδομάδα.

Αναλυτικά όσα έγραψε η Λαμπρίνα Τσάκαλου στο blog της στο e-handball.gr.

Με τη λήξη κάθε αγώνα οι αθλητές πάντα μαζευόμαστε στο κέντρο του γηπέδου και δίνουμε τα χέρια. Και με τη λήξη κάθε αγώνα, επίσης πάντα, η μαμά με παίρνει τηλέφωνο. «Το νούμερο 8, με ρωτάει, το ξέρεις; Γιατί σε αγκάλιασε τόσο ένθερμα στο τέλος»;

Της εξήγησα ότι έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι ξανά αλλά δεν γνωριζόμαστε προσωπικά. «Ε ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες κατά τη διάρκεια. Ξεκίνησε να μου λέει κάτι με αφορμή μια φάση του αγώνα, απάντησα και εγώ αντίστοιχα και κάπως έτσι έγινε».

«Στο τέλος με αγκάλιασε και με ρώτησε αν είμαι καλά». «Ξέρεις μωρέ, η ένταση του αγώνα», μου είπε και ύστερα χαμογέλασε. «Ξέρω, ξέρω», της απάντησα και εγώ και της έκλεισα το μάτι.

«Ελπίζω να τα πούμε ξανά, αλλά στον τελικό».

«Θα έχει ενδιαφέρον», της είπα και συνέχισε η καθεμία την πορεία της.

Πρέπει να θυμηθούμε κάποια στιγμή πως ο αθλητισμός υπάρχει για να ενώνει τους ανθρώπους και όχι να τους χωρίζει. Και όσο πιο δυνατός είναι ο αντίπαλος τόσο πιο γλυκιά είναι η γεύση της επιτυχίας. Δεν χρειάζεται να ρίξουμε κανέναν στην πορεία μας προς την κορυφή. Αξίζει να αφοσιωνόμαστε στο δικό μας στόχο και να ανεβαίνουμε την προσωπική μας ανηφόρα. Και ότι συμβαίνει αναμέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου ας μένει σε αυτές.

Άλλωστε όλοι μας βρισκόμαστε εκεί για τον ίδιο, ένα και μοναδικό λόγο.

Αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Αγαπάμε να είμαστε αθλητε. Καθώς επίσης και όλοι αυτοί που βρίσκονται στις εξέδρες. Αυτοί πίσω από τους υπολογιστές και τα μόνιτορ που μεταδίδουν τους αγώνες. Αυτοί πίσω από τις οθόνες που παρακολουθούν με αγωνία ή ακόμα και αυτοί που κρατάνε τα μικρόφωνα και μας γεμίζουν ερωτήσεις με τη λήξη κάθε αγώνα.

Ανεξάρτητα από το πόστο του καθένα, όλοι μας βρισκόμαστε εκεί για τον ίδιο λόγο. Όλοι μας αγαπάμε τον αθλητισμό. Ας μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτο.