Εθνικές Ομάδες
Ξεκίνησε το χάντμπολ στην ηλικία των 12 ετών από πείσμα όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Ο Γιάννης Χαντέλης περνάει πλέον την δεύτερη θητεία του στον Διομήδη Άργους δουλεύοντας πολύ στην φυσική του κατάσταση αφού κατάφερε να ξεπεράσει τον σοβαρό τραυματισμό του. Όνειρό του όπως αναφέρει είναι να φτάσει όσο ψηλότερα μπορεί και να πάρει ό,τι του αναλογεί, ενώ δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο της προπονητικής στο μέλλον.
Αναλυτικά όσα ανέφερε στη συνέντευξή του στο e-handball.gr
Ξεκίνησα το χάντμπολ από πείσμα, δουλεύω καθημερινά για να βελτιώνομαι»
Στο ξεκίνημα της συνέντευξης τον ρωτήσαμε για το πως ξεκίνησε το χάντμπολ και η απάντησή του ήταν πως ξεκίνησε το χάντμπολ λόγω μιας απόρριψης από πείσμα. «Με το χάντμπολ ασχολήθηκα το 2006 όταν είχε έρθει ο Δημήτρης Δημητρούλιας στο σχολείο μου για να διαλέξει παιδιά για τις ακαδημίες του Διομήδη.Το περίεργο σε όλο αυτό είναι ότι ήμουν το μοναδικό αγόρι στη τάξη που δεν με διάλεξε για να πάω στην ομάδα, οπότε αυτό με πείσμωσε σε εισαγωγικά και έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω και εγώ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έπαιζα ποδόσφαιρο στις τοπικές ομάδες μέχρι που το σταμάτησα λόγω κάποιων θεμάτων που είχαμε στην οικογένεια».
Κατά την δεύτερή σου θητεία στο Διομήδη Άργους παρουσιάζεσαι εμφανώς βελτιωμένος. Που οφείλεται αυτό; «Λόγω του τραυματισμού που είχα το Νοέμβριο 2016 (σ.σ ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού) πήρα λίγο πιο σοβαρά το θέμα με τη φυσική κατάσταση και επειδή ήδη είχα μείνει αρκετά πίσω πάνω σε αυτό ξοδεύω όλο τον ελεύθερο χρόνο που έχω στο να κάνω κάποιο είδος άσκησης για να μένω σε κίνηση γιατί αν το αφήσω σίγουρα θα αποκτήσω μελλοντικά κάποιο τραυματισμό. Σε όλη αυτή τη προσπάθεια θέλω να ευχαριστήσω τον παιδικό μου φίλο Δημήτρη Δήμα (σ.σ γυμναστής του Ολυμπιακού στο χάντμπολ και του γυναικείου βόλει). Ήταν αυτός που μου υπενθύμιζε πάντα για ποιο λόγο τα κάνω όλα αυτά και με βοηθούσε στο να βρω μια δημιουργική άσκηση ή έστω μια ενασχόληση για να μη ξεχαστώ. Υπήρχε πάντα και η περίοδος ξεκούρασης αλλά χάρη στον Δημήτρη, ο οποίος με κρατούσε στα λογικά πλαίσια, οπότε τον ευχαριστώ πολύ για όλα και ιδιαίτερα για την υπομονή του. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους τους προπονητές που είχα μέχρι τώρα γιατί από τον καθένα μπόρεσα να μάθω κάτι διαφορετικό. Με βοήθησαν να αντιμετωπίσω καταστάσεις διαφορετικά και με καθοδήγησαν όταν το χρειάστηκα περισσότερο».
«Αξέχαστη η πρωτιά στο εφηβικό πρωτάθλημα, σκληρός ο τραυματισμός μου»
Όπως σχολιάζει ο ίδιος, το 2013 κατέκτησε την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων αλλά η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι καθώς τη χρονιά που έφυγε από τον Διομήδη και πήγε στον Πανελλήνιο, στο παιχνίδι των δύο ομάδων υπέστη ολική ρήξη χιαστού.
Ποιες χρονιές θα σου μείνουν αξέχαστες και γιατί; «Μια σημαντική στιγμή που έχω βιώσει μέχρι στιγμής είναι η πρώτη θέση το 2013 στο εφηβικό πρωτάθλημα με τα παιδιά που ξεκινήσαμε μια προσπάθεια σαν παμπαίδες, η οποία απέδωσε καρπούς 6 χρόνια αργότερα, φτάνοντας μαζί ως έφηβοι στη τελευταία μου χρονιά για να κατακτήσουμε κάτι. Ήταν αυτό που το θέλαμε πάρα πολύ όλοι μας και πιστεύω ότι δεν θα τη ξεχάσω όπως και αυτή με τον τραυματισμό μου που έγινε στο γήπεδο της Νέας Κίου. Είχαμε τον αγώνα Διομήδης-Πανελλήνιος . Τη χρονιά εκείνη ήμουν στον Πανελλήνιο και σε μια φάση στο πρώτο ημίχρονο το πόδι μου γλίστρησε και έπεσα άτσαλα με αποτέλεσμα να πάθω ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού».
«Δεν ξεκινήσαμε ιδανικά, αξίζουμε τη θέση που έχουμε. Όνειρο να αγωνιστώ στο εξωτερικό».
Πως σχολιάζεις την φετινή πορεία του Διομήδη; « Παρόλο που δεν ξεκινήσαμε ιδανικά, νομίζω βρισκόμαστε στην θέση που αξίζουμε με βάση την προπόνηση που κάνουμε μέσα στο γήπεδο και το πάθος που έχουμε. Σίγουρα ο ερχομός του Γιώργου Χαλκίδη βοήθησε πάρα πολύ την κατάσταση και αυτό φαίνεται και μέσα στο γήπεδο, οπότε τα εύσημα πάνε και στον προπονητή και το λέω αυτό επειδή στις μέρες μας τείνουμε να ξεχνάμε ποιος είναι αυτός που μας καθοδηγεί. Κανένας αθλητής δεν θα είχε τις διακρίσεις που έχει εάν δεν υπήρχε ο προπονητής σαν πρόσωπο».
Θα σκεφτόσουν το εξωτερικό σαν προοπτική; «Η επιλογή του να παίξω στο εξωτερικό είναι πάντα ένα όνειρο καθώς είμαι ένας άνθρωπος που πάντα προσπαθεί για το καλύτερο ελπίζοντας να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ και να πάρω ότι μου αναλογεί. Σίγουρα θα το προσπαθήσω μελλοντικά και ελπίζω να εξελιχθεί όπως το φαντάζομαι, αλλά και η επιλογή του να μείνω στην Ελλάδα με βάση τα τωρινά δεδομένα , δηλαδή του αυξημένου ανταγωνισμού, δεν με ενοχλεί αρκεί να μείνουμε ή να βελτιώσουμε το ήδη υπάρχων επίπεδο. Όπως είπα και πριν στόχος είναι να πάω όσο ψηλότερα μπορώ και να πάρω αυτό που δικαιούμαι».
«Να μεταδώσω στα παιδιά αυτά που ξέρω, στα μελλοντικά μου σχέδια η προπονητική»
Είσαι ήδη προπονητής σε ηλικιακά τμήματα. Θα εξέταζες στο μέλλον την προπονητική; «Η προπονητική για εμένα ξεκίνησε εντελώς τυχαία καθώς ανέλαβα ένα τμήμα Παμπαίδων Β’ τη δεύτερη χρονιά μου στον Πανελλήνιο. Τυχαία εννοώ ότι εάν δεν είχα τραυματιστεί μπορεί να μην το είχα πάρει καν αλλά δεν το μετάνιωσα καθόλου επειδή ήταν ένα μάθημα για μένα. Καταρχάς δέθηκα πάρα πολύ με τα παιδιά από τη πρώτη στιγμή και ήταν κάτι που μου άρεσε, δηλαδή το πως θα μπορέσω να μεταδώσω αυτά που ήξερα στα παιδιά ή το να τους πω κάτι κατά τη διάρκεια του αγώνα για να μπορέσουμε να κερδίσουμε. Μελλοντικά είναι και αυτό στα σχέδια μου αλλά προς το παρών το κοιτάω από την πλευρά του αθλητή».
«Θαυμάζω Dean Bombac και Kobe Bryant»
Πως περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο και ποιους αθλητές θαυμάζεις; « Στον ελεύθερο μου χρόνο παίζω ή βλέπω μπάσκετ, βλέπω σειρές , πηγαίνουμε καμία μονοήμερη εκδρομή με τα παιδιά από την ομάδα, διαβάζω βιβλία με αυτοβιογραφίες από άλλους διάσημους αθλητές ή προπονητές και προσπαθώ να περνάω χρόνο με την οικογένεια μου. Χαντμπολικά θαυμάζω τον Dean Bombac καθώς είναι παράδειγμα σε ότι έχει σχέση με σωστό timing, δημιουργία φάσης και σωστής τελικής πάσας. Σαν αθλητή από πάντα θαύμαζα Kobe Bryant και είχα τη τύχει να δω κάποιες από τις επιτυχίες που είχε, τη δύση της καριέρας του και το άδοξο τέλος του».
Αν θέλεις να προσθέσεις κάτι κλείνοντας: «Τελειώνοντας θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο σχετικά με τον κοροναϊό. Σίγουρα ο πανικός δεν πρόκειται να βοηθήσει την κατάσταση αλλά και να αψηφούμε τον κίνδυνο με εξόδους ή στο να μη δίνουμε σημασία στις οδηγίες που έχει δώσει η κυβέρνηση επίσης δεν πρόκειται να βοηθήσει. Είναι για το καλό όλων μας, αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Αν δεν θέλετε να το κάνετε για εσάς κάντε το για τα πρόσωπα που αγαπάτε και που δεν θέλετε να πάθουν κάτι με την πανδημία που υπάρχει. Προσωπικά επιλέγω να μένω σπίτι για να προστατέψω τον εαυτό μου αλλά και τους γύρω μου. Αυτή νομίζω είναι η καλύτερη λύση για όλους μας».