Εθνικές Ομάδες
Είναι αθλητής γέννημα θρέμμα του Φίλιππου Βέροιας, ο οποίος άρχισε από Γ’ Δημοτικού να κάνει τα πρώτα του βήματα στη χειροσφαίριση και η δουλειά και το πείσμα ήταν στοιχεία που τον βοήθησαν να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους Έλληνες χαντμπολίστες. Ο Μπάμπης Δομπρής, διανύει τον 3ο του χρόνο στην ομάδα της ΑΕΚ και όπως φαίνεται τρίτο και καλύτερο, καθώς η αήττητη πορεία της ομάδας έχει θέσει τις βάσεις για όλους τους φετινούς στόχους. Ο διεθνής πλέι μέικερ σε συνέντευξη που παραχώρησε στο e-handball.gr απαντά στο αν φέτος είναι η χρονιά τους, αν έχει στα πλάνα του το εξωτερικό, μιλά για την Εθνική, ενώ αναφέρεται και στον πατέρα του.
Μάλιστα, επικοινωνήσαμε και με τον πατέρα του, Ανέστη Δομπρή, έναν σπουδαίο αθλητή που όπως μας λέει βρήκε τα πάντα στο άθλημα της χειροσφαίρισης, ενώ ήταν από αυτούς που μεγαλούργησε και μεγάλωσε τον Φίλιππο. Άλλωστε κρατά και το ρεκόρ συμμετοχών του συλλόγου, αλλά και αυτού του πρώτου σκόρερ.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Μπάμπη Δομπρή στο e-handball.gr και την Φωτεινή Κρεμαστιώτη
«Έχει αλλάξει ο τρόπος που δουλεύουμε – Φαίνεται από το πώς μπαίνουμε στο γήπεδο»
Πιστεύεις ότι φέτος είναι η χρονιά σας;
«Θα μπορούσες να το πεις και έτσι, γιατί όπως σου είπα τα δύο τελευταία χρόνια στην ΑΕΚ η κατάσταση ήταν περίεργη, δηλαδή δεν ήταν εύκολα, παρόλο που είχαμε και έχουμε μια διοίκηση η οποία μας στηρίζει απόλυτα και μας δίνει ό,τι χρειαζόμαστε. Οπότε και όσοι έχουμε μείνει από τα προηγούμενα χρόνια, είμαστε αποφασισμένοι πως φέτος πρέπει να είναι η χρονιά μας. Νομίζω φαίνεται και από την αποφασιστικότητα με την οποία μπαίνουμε στο γήπεδο φέτος».
Τι διαφορετικό έχετε από την περσινή σεζόν;
«Αυτό που έχει αλλάξει είναι ο τρόπος που δουλεύουμε καθημερινά στην προπόνηση και το επίπεδο των ξένων που έχει ανέβει και μας έχουν βοηθήσει. Το βασικό είναι ο μεθοδικός τρόπος δουλειάς. Αναλύουμε πολύ περισσότερο και τον εαυτό μας και τους αντιπάλους. Φέτος τα στάνταρ της προπόνησης είναι καθαρά επαγγελματικά. Αυτό νομίζω είναι που έχει μεταμορφώσει την εικόνα μας στο γήπεδο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο όγκος προπόνησης έχει μεγαλώσει σε ένα βαθμό και έχει αλλάξει και η ποιότητα και φυσικά η ποσότητα του βίντεο. Προσωπικά είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και νομίζω ότι αν φτάσει σε ένα επίπεδο σε βοηθά σχεδόν όσο και η προπόνηση, γιατί βλέπεις τα λάθη που κάνεις».
Ποιο είναι το πιο δυνατό σας σημείο;
«Είναι το τρέξιμό μας μέσα στα παιχνίδια και το κατά πόσο μπορούμε και επιβάλλουμε τον ρυθμό μας στον αντίπαλο. Οδηγούμε το παιχνίδι στο να έχουμε εμείς το πάνω χέρι και νομίζω είναι αυτό που μας δίνει μεγάλο πλεονέκτημα απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες που έχουμε παίξει ως τώρα».
Φαίνεται ότι έχετε πάρει και τον αέρα του Ολυμπιακού. Πιστεύατε ότι θα ήταν έτσι και τα τρία μεταξύ σας παιχνίδια;
«Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής η εικόνα δείχνει ότι το πάνω χέρι το έχουμε εμείς. Βέβαια και ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που έχει μέταλλο, έχει πάρει δύο συνεχόμενα double, δεν γίνεται να την υποτιμήσεις σε καμία περίπτωση και τώρα που άλλαξαν και προπονητή μπορεί να παρουσιάσουν και κάτι διαφορετικό μέσα στο γήπεδο.
Εμείς όμως σε κάθε παιχνίδι καταστρώνουμε το σχέδιο μας, τον τρόπο με το οποίο θα παίξουμε και στην ουσία δεν μπορώ να πω ότι περιμένουμε κάτι από το παιχνίδι. Έχουμε κάνει την ανάλυση του αντιπάλου και μπαίνουμε για να εφαρμόσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα το σχέδιο μας».
Θα υπέγραφες να πάρετε το Challenge Cup, αλλά να χάσετε το πρωτάθλημα;
«Όχι σε καμία περίπτωση. Πρωταρχικός μας στόχο είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Σίγουρα το να παίρναμε το Challenge Cup θα ήταν πολύ μεγάλο για το ελληνικό χάντμπολ και φυσικά για εμάς τους ίδιους. Απλά προτιμώ να πάρουμε το πρωτάθλημα και να παλέψουμε μέχρι τέλους για να κατακτήσουμε και τον ευρωπαϊκό τίτλο, παρά το αντίθετο».
«Δεν έχω πάρει ιδιαίτερα στοιχεία από τον πατέρα μου, είμαστε διαφορετικοί παίκτες»
Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά που έχεις με τον πατέρα σου;
«Παίζαμε σε διαφορετική θέση (αριστερός εξτρέμ), οπότε παικτικά δεν νομίζω ότι γινόταν να πάρω στοιχεία από το παιχνίδι του. Από τα λίγα που μου έχουν πει οι παλιοί που έχω συζητήσει και έχω ακούσει, πήρα από το ταπεραμέντο του και τη συμπεριφορά του μέσα στο γήπεδο. Γενικά τον τσαμπουκά που είχε. Τον έβλεπα να παίζει. Βέβαια το 2003 που σταμάτησε, εγώ ξεκινούσα. Δεν τον πρόλαβα να παίζουμε και οι δύο».
Ήταν και ένας από τους λόγους που ξεκίνησες το άθλημα;
«Πήγαινα πολύ στις προπονήσεις, καθόμουν και τους έβλεπα και από εκεί ξεκίνησα να ασχολούμαι με το άθλημα, γιατί στην αρχή έπαιζα ποδόσφαιρο. Μου κόλλησε περισσότερο το χάντμπολ, κυρίως λόγω του πατέρα μου πιστεύω. Ξεκίνησα στην Γ’ Δημοτικού, αλλά δεν γινόταν και αλλιώς, γιατί και ο θείος μου αγωνιζόταν, πιο ερασιτεχνικά βέβαια.
Επίσης, θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στον Τάσο Χατζηπαρασίδη που είχα προπονητή από την ηλικία των παμπαίδων μέχρι και το αντρικό. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε τόσο πολύ σ’ εμένα, με βοήθησε και δουλέψαμε πάρα πολύ μαζί. Αυτή τη στιγμή δεν είναι στον Φίλιππο Βέροιας και είναι κρίμα τέτοιοι άνθρωποι, με δίψα για δουλειά να φεύγουν από την οικογένεια του Φιλίππου λόγω της κατάστασης που υπάρχει».
Τι έχεις να πεις για την κατάσταση της ομάδας;
«Είναι λυπηρό για μία πόλη όπως η Βέροια, η οποία έχει βγάλει τόσους πολλούς αθλητές, έχει στελεχώσει την Εθνική και αυτή τη στιγμή υπάρχουν Βεροιώτες αθλητές σχεδόν σε όλες τις ομάδες της Handball Premier, οι οποίοι έχουν ενεργό και σημαντικό ρόλο στις ομάδες τους. Βέβαια δεν μου πέφτει λόγος για το τι γίνεται διοικητικά ή το οτιδήποτε, απλά νομίζω ότι θα έπρεπε να βρεθεί μία λύση για να μην υπάρχει αυτή η απαξίωση σε ένα τόσο ιστορικό σωματείο. Και αυτή παρακμή κατεβαίνει και στα φυτώρια, που ουσιαστικά ήταν μια μεγάλη δεξαμενή παικτών».
Υπάρχει στο μυαλό μου το εξωτερικό, αν έρθει καλή πρόταση μέσα από αυτούς τους δύο τρόπους»
Το εξωτερικό το έχεις στα πλάνα σου;
«Σκεφτόμουν το εξωτερικό πριν το άθλημα γνωρίσει αυτή την άνθιση των τελευταίων χρόνων με ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Απλά είμαι της άποψης ότι ένας αθλητής καλό είναι να πάει στο εξωτερικό όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και όταν έρθει μια καλή πρόταση μέσω της Εθνικής ομάδας ή μιας καλής πορείας στην Ευρώπη με την ομάδα του, παρά να πάει στο εξωτερικό με κακές συνθήκες και να προσπαθήσει να ανέβει. Προφανώς και δεν καταδικάζω τα παιδιά που έχουν επιλέξει αυτό τον δρόμο. Φυσικά και υπάρχει στο μυαλό μου το εξωτερικό, αν έρθει κάποια καλή πρόταση από αυτούς τους τρόπους, φυσικά και το σκέφτομαι».
Άρα θα έφευγες εύκολα από την Ελλάδα;
«Εντάξει σίγουρα θα το σκεφτόμουν, γιατί αυτή τη στιγμή η κατάσταση είναι καλή, το άθλημα μας γνωρίζει μία άνθιση που είναι πρωτοφανής. Αλλά θα ήθελα να πάω σε ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όπου θα είχα περισσότερα παιχνίδια με ομάδες που θα είναι κοντά στο επίπεδο. Παρόλα αυτά όταν το επίπεδο στη χώρα είναι τόσο καλό και τα συμβόλαια πλέον είναι καλά, όσο να ΄ναι το σκέφτεσαι λίγο παραπάνω για να φύγεις έξω».
Ποια νίκη έχεις πανηγυρίσει πιο έντονα;
«Είναι πολλές. Σίγουρα τη νίκη που μας πήγε στον τελικό του Challenge Cup (2018), μέσα στην Μαδέιρα, που ουσιαστικά, τα τελευταία 2,5 χρόνια που είμαι στην ΑΕΚ, ήταν το μόνο παιχνίδι που μας βγήκαν όλα και «καθαρίσαμε» την πρόκριση από το πρώτο ματς. Ήταν πολύ έντονο συναίσθημα.
Το άλλο παιχνίδι που πανηγύρισα πάρα πολύ και ήταν πολύ έντονα τα συναισθήματα ήταν στον περσινό δεύτερο τελικό πρωταθλήματος μέσα στο ΟΑΚΑ, γιατί προερχόμασταν από μια πολύ δύσκολη κατάσταση με την αλλαγή προπονητή και γενικά όλη η χρονιά ήταν λίγο περίεργη. Θέλαμε να δείξουμε ότι έχουμε παλμό και ότι το πρόβλημα δεν ήταν μόνο οι παίκτες την προηγούμενη χρονιά. Δείξαμε αντίδραση, ήταν σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μας. Βέβαια δεν καταφέραμε να κάνουμε την ανατροπή, αλλά καταλαβαίνεις».
Η πιο δύσκολη στιγμή ή απόφαση που έχεις πάρει.
«Πολύ δύσκολη απόφαση ήταν όταν έφυγα πρώτη φορά από το σπίτι μου για να πάω στον Ποσειδώνα στο Λουτράκι».
Γιατί πήγες τότε;
«Ζήτησα εγώ να πάω γιατί ήταν και η ηλικία τέτοια (20χρονών) και ήθελα πάρα πολύ να παίξω. Ήθελα στην ομάδα μου να είμαι βασικός και να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου. Το θεωρούσα πιο σημαντικό από το να κατακτήσω τίτλους στην ηλικία που βρισκόμουν. Βέβαια είχα μιλήσει με άτομα από την ομάδα, κυρίως με τον Γρηγόρη Σανίκη, του οποίου την άποψη εκτιμούσα πάρα πολύ και εκτιμώ και με είχαν συμβουλεύσει να μην φύγω. Κάποια άλλα άτομα από το στενό μου κύκλο μου είπαν ότι ίσως ήταν καλύτερη επιλογή να πάω κάπου αλλού για να παίξω περισσότερο. Έτσι πήρα την απόφαση. Σε κάποιους άρεσε σε κάποιους όχι, από εκεί και πέρα το κρίνει η πορεία.
Την επόμενη χρονιά ξαναγύρισα στον Φίλιππο, γιατί ο Ποσειδώνας διαλύθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Κάναμε τότε μια ωραία πορεία, φτάσαμε μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου, που παραλίγο να κερδίσουμε τον ΠΑΟΚ. Γενικότερα αυτή ήταν μια καλή χρόνια, δύσκολη βέβαια, γιατί είχε αρχίσει να έχει οικονομικά θέματα. Τότε ήρθε και η πρόταση από την ΑΕΚ».
Είσαι άνθρωπος που βάζει μακροπρόθεσμους στόχους ή όχι;
«Θα έλεγα ότι έχω ένα γενικότερο πλάνο στο μυαλό μου, παρόλα αυτά στον αθλητισμό και ειδικά όταν το κάνεις επαγγελματικά, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Ένας τραυματισμός μπορεί να σε πάει πίσω, οπότε δεν μπορείς να κάνεις και ιδιαίτερα μακροπρόθεσμα σχέδια. Νομίζω πρέπει να πηγαίνεις με ότι σου έρχεται και να πορεύεσαι με αυτό».
«Είμαστε όλοι για έναν- Η Εθνική έχει υλικό και μέλλον μπροστά της»
Ήσουν και στις μικρές κατηγορίες Εθνικών ομάδων. Πώς ήταν η μετάβαση σε αυτή των Ανδρών;
«Είναι μία μετάβαση στην οποία λίγο πολύ νιώθεις σαν ψάρι έξω από τα νερά. Ναι μεν γνωρίζεις τα υπόλοιπα παιδιά από την τριβή που έχεις (αντιπάλους, συμπαίκτες), αλλά όσο να πεις πρώτη φορά που φοράς το εθνόσημο είναι διαφορετική. Θυμάμαι το πρώτο επίσημο παιχνίδι με την Εθνική Ανδρών μέσα στο Βέλγιο το 2017 ήταν ένα συναίσθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ».
Πιστεύεις ότι ήταν μια χαμένη ευκαιρία και για επιπλέον προβολή του αθλήματος το παιχνίδι με το Ισραήλ;
«Και αυτό που λες για την προβολή είναι σωστό, γιατί όσο καλύτερες πορείες κάνει η Εθνική είναι ένα μεγάλο συν για το άθλημα. Απλά εκείνο που απασχόλησε περισσότερο εμάς τους παίκτες ήταν ότι στην ουσία, κακά τα ψέματα, έγινε ένα βήμα πίσω για όλους μας και για το άθλημα. Νομίζω, ήμασταν σε έναν όμιλο στον οποίο οφείλαμε να περάσουμε και ήταν καθαρά δικό μας το λάθος, ότι δεν καταφέραμε να προκριθούμε και να συνεχίσουμε.
Ξεκινήσαμε τον όμιλο πολύ δυνατά. Νιώθαμε ότι είχαμε το πάνω χέρι και γενικά μας ήρθε λίγο απότομο ότι δεν τα καταφέραμε. Ήταν μια μεγάλη απογοήτευση την οποία πρέπει να την πάρουμε ως κίνητρο για να πάμε παρακάτω. Πραγματικά το λέω και το πιστεύω πως αυτή η Εθνική έχει το υλικό, έχει και μέλλον μπροστά της και κάποια στιγμή θα καταφέρει να κάνει μια επιτυχία».
Ποιο είναι το πλεονέκτημά σας ως ομάδα;
«Γενικά θεωρώ ότι το δυνατό στοιχείο αυτή της Εθνικής είναι ότι είναι μια οικογένεια. Νομίζω τουλάχιστον σε επίπεδο εθνικής είναι η πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε η εποχή Αρβανίτη-Χαλκίδη στον πάγκο που υπάρχει ένα οικογενειακό κλίμα στην ομάδα και νομίζω αυτό βγαίνει και μέσα στο γήπεδο. Κάτι που τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε. Είμαστε όλοι για έναν».
Επόμενοι αγώνες της Εθνικής.
«Τον Οκτώβριο για τα προκριματικά του Euro 2022».
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη ρωτήσαμε τον πατέρα του, Ανέστη Δομπρή να μας πει τα στοιχεία του χαρακτήρα του Μπάμπη που τον έφεραν στη θέση που βρίσκεται, αλλά και να μας σχολιάσει την υπάρχουσα κατάσταση ενός ιστορικού σωματείου, όπως είναι ο Φίλιππος Βέροιας.
«Πολύ πεισματάρης, εργατικός, εγωιστής στο να πετύχει»
Πιστεύατε ότι θα εξελιχθεί σε επαγγελματία παίκτη;
«Το τι θα γίνει το κάθε παιδί δεν το ξέρεις, αλλά λόγω του πείσματός, του εγωισμού και της αγάπης του για το άθλημα, έδειχνε ότι θα πετύχει. Σε ποιο βαθμό δεν γνώριζα, αλλά τα κατάφερε. Είναι πολύ πεισματάρης, πολύ εργατικός και πολύ εγωιστής στο να πετύχει. Όταν βάζει στόχους τους καταφέρνει και αυτό το έκανε από μικρός».
Άρα αυτά είναι και τα προτερήματα που τον έφεραν σε αυτή τη θέση.
«Σαφώς. Δουλεύει ως εκεί που δεν πάει».
Έχει πάρει στοιχεία από εσάς;
«Εντελώς διαφορετικά, αλλά μπορώ να πω ότι έχει πιο δυνατό σουτ (γέλια). Πιστεύω δεν είναι σωστό να συγκρίνεις το παιδί με τον εαυτό σου. Ο καθένας έχει τα προτερήματα του και τα ελαττώματά του. Αλλά έχει πολλά θετικά και φαίνεται μέσα στο γήπεδο».
«Όποιος και όποτε ζήτησε τη βοήθεια μου από το Φίλιππο ήμουν εκεί- Μας πονάει αυτή η κατάσταση»
Πιστεύετε ότι ο Φίλιππος θα υποβιβαστεί;
«Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Είμαι ρεαλιστής και δεν βλέπω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δεν έχουν εκμηδενιστεί βέβαια όλες οι πιθανότητες. Είναι λυπηρό και για εμάς τους παλιούς και μας πονάει το πώς βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση, γιατί εμείς τον κάναμε μεγάλο».
Θεωρείτε πως αν γινόταν μια νέα αρχή θα βοηθούσε;
«Αυτή η προσπάθεια πάει να γίνει με τα παιδιά που βγήκαν μπροστά, τον Τάκη και τον Παπαδημητρίου. Όλοι οι παλαίμαχοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια είμαστε δίπλα τους. Αν στελεχωθούν από ικανά άτομα και κάνουν αυτό το restart νομίζω με έναν σχεδιασμό 3τίες, 5ετίας ο Φίλιππος θα ξαναφτάσει στο σημείο που πρέπει. Μπορεί να είναι γραφτό να πέσει φέτος, αλλά δεν σημαίνει ότι θα διαλυθεί».
Οπότε αν ζητούσαν τη βοήθειά σας θα την δίνατε.
«Όποιος και όποτε μου τη ζήτησε ήμουν εκεί. Εγώ αποχωρούσα μόνο όταν δεν συμβάδιζαν οι απόψεις μου με τις απόψεις κάποιων άλλων. Δεν θα έκανα πράγματα που δεν συμβαδίζουν με τα δικά μου θέλω».