Τα “παιδιά” του Σαΐτη… το Μέλλον του Δούκα

Η νέα στήλη του e-handball.gr θα σας συστήσει τους νέους αθλητές των αθλητικών σωματείων του χάντμπολ. Σειρά αυτή την βδομάδα έχουν οι τρεις αθλητές του Δούκα Γιάννης Στεφανίτσης, Ανδρέας Γερουλάνος και Λευτέρης Παγιάτης.

Ο Γιάννης Στεφανίτσης αποτελεί έναν από τους τρεις “εκλεκτούς” του Άσε Δούκα που ενώ αγωνίζεται στο εφηβικό του συλλόγου, έχει πάρει χρόνο συμμετοχής και στην handball premier, με την αντρική ομάδα.

Ο ίδιος ξεκίνησε την ενασχόληση του με το χάντμπολ στην ηλικία των 7 ετών, “χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο”, όπως αναφέρει εκείνος. Με μπροστάρη τον μεγάλο του αδερφό, επιθυμούσε να πάρει μία γεύση από το πως παίζεται το άθλημα και έτσι “Ξεκίνησαν Όλα”.

“Όταν πρωτοξεκίνησα δεν περίμενα πως θα παίξω στη μεγάλη κατηγορία, όμως όσο πέρναγαν τα χρόνια έγινε στόχος μου και είμαι χαρούμενος που τα κατάφερα”

Όσον αφορά την Εθνική ομάδα ο Γιάννης τονίζει πως “Το κλίμα στην εθνική είναι πιστεύω πολύ καλό… έχουμε πολύ καλή σχέση με όλα τα παιδιά. Όταν εκπροσωπείς τη χώρα σου, ξεχνάς ότι ο διπλανός σου είναι “αντίπαλος” και δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό για να κερδίσει η ομάδα γιατί πάνω από όλα εκπροσωπείς τη χώρα και όχι τον σύλλογο που ανήκεις”.

Στην ερώτηση αν έχει κάποιον μέντορα, εκείνος επιλέγει με σύνεση τους δύο ανθρώπους που τον στήριξαν και τον συμβούλεψαν: τον αρχηγό της ανδρικής ομάδας του Δούκα, τον Γιώργο Τόμπρο και τον εκλιπόντα προπονητή του, Γιώργο Σαΐτη.

Ο πρώτος όπως τονίζει είναι “αυτός που από όταν ήμουν μικρός και πήγαινα για να δω την ομάδα ερχόταν, με έπαιρνε αγκαλιά και με έβαζε στο γήπεδο… και κάθε φορά μέχρι σήμερα που είμαστε συμπαίκτες πλέον είναι δίπλα μου και μου μαθαίνει κάθε φορά κάτι διαφορετικό. Είναι ένας ξεχωριστός χαρακτήρας και τον ευχαριστώ πολύ για όσα μου έχει προσφέρει”.

Ο δεύτερος κατά την άποψη του “είναι άτομο που θα έχω για πάντα στη καρδιά και ως πρότυπο. Είναι ο αείμνηστος Γιώργος Σαΐτης, και εδώ και λίγο καιρό δεν είναι πια μαζί μας. Ήταν κάτι παραπάνω από προπονητής μου, είχε τεράστια επιρροή και στο αθλητικό κομμάτι και στη ζωή μου γενικά. Του οφείλω ότι έχω πετύχει!

Η καλύτερη στιγμή του μέχρι τώρα, όπως μας εκμυστηρεύτηκε είναι η πρώτη του εμφάνιση στη handball premier γιατί πριν λίγα χρόνια αφιέρωνε χρόνο κάθε Σαββατοκύριακο για να δει την ομάδα του και πλέον έχει την δυνατότητα να είναι μέλος της. Επίσης στις ξεχωριστές στιγμές της αθλητικής του ζωής ήταν η πρώτη του κλίση στην εθνική ομάδα.

“Όνειρο μου είναι να βρεθώ σε μια μεγάλη διοργάνωση με την εθνική ομάδα”.

Τέλος τον εαυτό του σε 5 χρόνια δηλώνει ότι “δεν μπορώ να τον φανταστώ ακόμη. Μακάρι να είμαι υγιής και να έχω μια καλή πορεία”. Στις επιθυμίες του συγκαταλέγεται και να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.

 

Ο δεύτερος έφηβος που έχει συμμετάσχει στην αντρική αποστολή του Δούκα, είναι ο Ανδρέας Γερουλάνος. Εκείνος ξεκίνησε το χάντμπολ σε ηλικία 6 χρόνων στον Πανελλήνιο Γ.Σ. Ασχολήθηκε  με το άθλημα λόγω των τριών μεγαλύτερων  αδερφών του, καθώς κι αυτοί ήταν αθλητές του χάντμπολ.

Από μικρός πήγαινε στις προπονήσεις μαζί τους και στα αποδυτήρια των ομάδων που έπαιζαν. 

έτσι κόλλησα το “μικρόβιο” του χάντμπολ!

Ο Ανδρέας πίστευε ότι κάποια στιγμή θα έπαιζε στην handball premier αλλά όχι από φέτος. O ίδιος ήταν από μικρός στα κλιμάκια των εθνικών ομάδων, με πρώτη συμμετοχή στην εθνική Παμπαίδων Α’ στην Βοσνία.

Από τότε ήμουν στο μικροσκόπιο των ομοσπονδιακών προπονητών”.

Στην αρχή μας εξομολογείται “ήταν λίγο περίεργο να συνεργαστώ με παιδιά που είμαστε αντίπαλοι στο πρωτάθλημα. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι η εθνική ομάδα είναι πάνω απ’ όλα και αυτό δεν χωράει καμία αμφισβήτηση. Έτσι το γεγονός ότι  ήμαστε αντίπαλοι μόνο για 60 λεπτά δεν μας επηρεάζει καθόλου στην συνύπαρξη μας στην εθνική ομάδα. Το κλίμα είναι εξαιρετικό και όσο περνάει ο καιρός δενόμαστε ακόμα περισσότερο. Είμαστε πάνω από δύο χρόνια μαζί και θεωρώ πως πλέον είμαστε μια οικογένεια“.

Οι δικές του καλύτερες στιγμές στην μέχρι τώρα πορεία του “είναι η συμμετοχή μου στην εθνική ομάδα, η τρίτη πανελλήνια θέση με την ομάδα του Δούκα καθώς και η συμμετοχή μου στην αντρική ομάδα του ΑΣΕΔ σε μικρή ηλικία”, όπως επισημαίνει.

Ο προσωπικός του μέντορας ήταν ο Γιώργος Σαΐτης, ο άνθρωπος που του έμαθε το χάντμπολ και όπως δηλώνει “με έκανε να το αγαπήσω”. Για εκείνον ήταν πέρα από δάσκαλος για και “ένας δεύτερος πατέρας”, όπως μας εξήγησε. Δεν τον επηρέασε μόνο χαντμπολικά αλλά συνέβαλλε και στην διαμόρφωσή του χαρακτήρα του.

Σε αυτόν οφείλω ότι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα στο χάντμπολ και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ”.

Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Τσαβδαρίδη και τον κύριο Μπούνα που με βοηθούν στην εξέλιξη μου. Πάντα μου άρεσε να παρακολουθώ τον Αλέξη Αλβανό που αποτελεί πρότυπο αθλητή. Μου άρεσε πολύ ο σύγχρονος τρόπος παιχνιδιού του δηλαδή, οι πολλές ασίστ και η μεγάλη ποικιλία στο σκοράρισμα”.

Τέλος, θα ήθελε κάποια στιγμή να αγωνιστεί στο εξωτερικό.

 

Ο τρίτος έφηβος με συμμετοχή στην αντρική ομάδα του ΑΣΕ Δούκα είναι ο Λευτέρης Παγιάτης. Εκείνος ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό στην ηλικία των 6 ετών. Το χάντμπολ δεν ήταν το μόνο άθλημα που άρχισε αλλά ήταν αυτό που τον ανέδειξε και του χάρισε την εμπειρία της handball premier.

Ο Λευτέρης δήλωσε πως ξεκίνησε το χάντμπολ λόγω του πατέρα του, ενώ δεν είχε στο μυαλό του την πρώτη κατηγορία όταν πρωτοξεκίνησε.

Η συμμετοχή του και στην Εθνική ομάδα αποτέλεσε ένα τεράστιο βήμα για την πορεία του. Όπως επισημαίνει “Το κλίμα στην εθνική είναι καλό… οπότε και η συνεργασία με τους συμπαίκτες μου είναι εξίσου καλή”

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω την καλύτερη στιγμή μου ως αθλητής καθώς θεωρώ ότι κάθε μία είναι μοναδική”

Ως τον μέντορα του αναφέρει τον προπονητή Γιώργο Σαΐτη, όπως ακριβώς τόνισαν και οι προηγούμενοι, καθώς τον βοήθησε στο “χώρο του Χάνμτπολ και ΟΧΙ ΜΟΝΟ!”

Παράλληλα, σαν πρότυπο έχει τον Γιώργο Τόμπρο, ο οποίος αγωνίζεται για την αντρική ομάδα του Δούκα.

Για το μέλλον ο ίδιος εύχεται “μόνο να είμαι υγιής και όλα τα άλλα θα έρθουν με σκληρή δουλειά και υπομονή”.