Εθνικές Ομάδες
Μόλις 2 χρυσά μετάλλια σε επίπεδο Εθνικών ομάδων ενηλίκων έχει κατακτήσει η Ελλάδα σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, με το πρώτο να είναι της Εθνικής Γυναικών Πόλο το 2011 και το δεύτερο της Εθνικής Γυναικών Beach Handball το 2018. Η Μάγδα Κεπεσίδου ήταν εκεί, όταν ανέβηκαν στην κορυφή του κόσμου και δεν κατέκτησε μόνο το τρόπαιο, αλλά αναδείχθηκε και καλύτερη τερματοφύλακας της διοργάνωσης. Σίγουρα η καλύτερη στιγμή της στη μέχρι τώρα καριέρα της, έχοντας ήδη 5 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, 2 τίτλους MVP Πρωταθλήματος και 2 Κυπέλλου που έχει πανηγυρίσει με την Νέα Ιωνία.
Η 22χρονη τερματοφύλακας ξεκίνησε την ενασχόλησή της με το άθλημα από την γενέτειρά της, την Αλεξανδρούπολη και το 2012 αποφάσισε να αγωνιστεί στην Προσοτσάνη Δράμας, όπου και πηγαινοερχόταν με την μητέρα της. Την επόμενη χρονιά πήρε μεταγραφή στη Νέα Ιωνία, στην οποία αγωνίζεται μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα τελειώνει το Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στην Αθήνα, αφού πρώτα ξεκίνησε να φοιτά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, αλλά προτίμησε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τον κλάδο του αθλητισμού.
Η διεθνής αθλήτρια μίλησε στο e-handball.gr για τη μοναδική εμπειρία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του Καζάν, την προοπτική του εξωτερικού, το μέλλον της και τους στόχους της.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Μάγδας Κεπεσίδου στο e-handball.gr και την Φωτεινή Κρεμαστιώτη.
«Αξέχαστο που φώναζαν όλοι «Greece, Greece»- Πάντα βάζω την ομάδα πάνω από εμένα»
Κατακτήσατε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην πρώτη σας συμμετοχή στον θεσμό. Ποιο είναι αυτό που θα σου μείνει χαραγμένο για πάντα στη μνήμη;
«Μέχρι να τελειώσει η καριέρα μου θα έρχονται σκηνές από αγώνες, από την αντιμετώπιση που είχαμε και από το εστιατόριο που τρώγαμε όλες οι ομάδες. Σε άλλες διοργανώσεις που έχω πάει, η Ελλάδα ποτέ δεν είχε μια τέτοια αντιμετώπιση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον ημιτελικό με την Ισπανία στις 8 το βράδυ, κερδίζουμε και πάμε να φάμε. Μπαίνουμε στο εστιατόριο, λίγο αργοπορημένες, μιας και παίζαμε τελευταίες και σηκώνονται όλοι οι αθλητές και φωνάζουν: «Greece, Greece, Greece». Αυτό θα μου μείνει αξέχαστο. Θυμάμαι όλες οι ομάδες του κόσμου μας παρακολουθούσαν, μας έδιναν συγχαρητήρια. Σίγουρα το καλύτερο συναίσθημα».
Πώς είναι να το βλέπεις από μία οθόνη και στην επόμενη διοργάνωση να το ζήσεις εσύ;
«Δύο χρόνια πριν το Παγκόσμιο, δηλαδή το 2016, κοιτούσα με την αδερφή μου τον τελικό και λέγαμε τι ωραία που είναι, γεμάτα γήπεδα και στο επόμενο Παγκόσμιο ήμασταν εμείς σε αυτή τη θέση. Δεν το περίμενα καθόλου. Πού να ήξερα ότι αυτό θα συμβεί σε εμένα. Δεν ξέρω και αν θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο».
Έχετε προκριθεί όμως στο Παγκόσμιο του 2020.
«Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι τραυματισμοί, όπως της Αποστολίνας (σ.σ. Δημητρίου) που είναι σημαντικό κεφάλαιο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ποιες θα είναι οι επιλογές. Σίγουρα ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει λένε, αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει».
Κατακτήσατε την κορυφή του κόσμου, άλλα εσύ πήρες και το βραβείο της καλύτερης τερματοφύλακα.
«Είναι πολύ σημαντικό το βραβείο. Αφού είχα συνειδητοποιήσει το ομαδικό, κατάλαβα και το ατομικό, όμως όχι εκείνη τη στιγμή. Πάντα βάζω την ομάδα πάνω από εμένα. Πέρασε ένα εξάμηνο για να αντιληφθώ τη γενική επιτυχία και μετά την ατομική. Πιο πολύ οι φίλοι μου με έσπρωξαν στο να καταλάβω το ατομικό μου ρεκόρ. Εγώ ήμουν στα ουράνια για το ομαδικό».
Η θέση του τερματοφύλακα έχει και μια τρέλα. Εσύ την έχεις;
«Ναι και όσοι με ξέρουν καλύτερα το καταλαβαίνουν. Αν και θα μου άρεσε να παίζω μέσα, δεν θα άλλαζα τη θέση του τερματοφύλακα και αυτή την τρέλα που πρέπει να τον συνοδεύει. Πιστεύω ότι μπορεί να κρίνει αποτελέσματα και μου ταιριάζει στο χαρακτήρα μου και το άθλημα και η θέση. Δεν μπορεί να κερδίσει παιχνίδι, αλλά μπορεί να το σώσει, στις κρίσιμες καταστάσεις. Μου αρέσει πολύ που είσαι μόνος σου μέσα σε ένα ομαδικό άθλημα».
Ποιο είναι το στοιχείο που οδηγεί την εθνική beach handball σε σταθερή ανοδική πορεία;
«Μετά την επιτυχία στο Παγκόσμια ακούστηκε, δόθηκε παραπάνω ενδιαφέρον και από τα media και από τους ανθρώπους μέσα από το άθλημα ώστε να το στηρίξουν, γιατί είδαν ότι κάτι καλό γίνεται. Γενικά υπήρχαν καλοί αθλητές beach handball και άντρες και γυναίκες, απλά λόγω συγκυριών δεν μας δινόταν η ευκαιρία να το αποδείξουμε. Πιστεύω ότι και οι άντρες, αν συνεχίσουν θα έχουν μια καλή πορεία στην Ευρώπη».
Προτιμάς beach handball ή σάλα;
«Έχω σκεφτεί τι μπορεί να μου αρέσει πιο πολύ, αλλά δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Όλοι λένε ότι είναι δυο διαφορετικά αθλήματα, αλλά για εμένα είναι ένα και ότι αγάπη έχω για το ένα, έχω και για το άλλο. Το beach είναι πιο θεαματικό, πιο γρήγορο, πιο δύσκολο και λίγο πιο κουραστικό ειδικά στις τελικές φάσεις διοργανώσεων που πρέπει μέσα σε 5 μέρες να παίξεις 10 αγώνες».
Η διοίκηση της Νέας Ιωνίας τιμώρησε τις Αλίκη Μακρή και Ελένη Κερλίδη με 2 και 3 μήνες αποκλεισμό αντίστοιχα, επειδή δεν συμμετείχαν στην προετοιμασία της ομάδας, αλλά εκπροσώπησαν την χώρα μας με την Εθνική Γυναικών Beach Handball στα World Beach Games. Ποια είναι η άποψή σου για αυτό;
«Πλέον έχει βγει από τη σφαίρα των αθλητών. Οπότε δεν θα ήθελα να τοποθετηθώ».
«Ήταν λίγο περίεργα στην αρχή στην Αθήνα– Είμαι απίστευτα τελειομανής και με πειράζει η ήττα»
Πώς πήρες την απόφαση να αγωνιστείς στην Προσοτσάνη και να πηγαινοέρχεσαι Δράμα-Αλεξανδρούπολη;
«Πρέπει να στήσω ένα άγαλμα στη μαμά μου για όλα αυτά που μου έχει κάνει. Πιστεύω ότι χωρίς αυτή δεν θα είχα καταφέρει ούτε τα μισά. Είχε φέρει και η μαμά μου το δελτίο της στη Δράμα. Δεν έπαιζε, γιατί έδινε τόπο στα νιάτα (γέλια) (σ.σ. τερματοφύλακας και η μητέρα της). Από όταν ξεκίνησα το άθλημα ήταν μαζί μου σε κάθε μου βήμα, δεν μου φάνηκε περίεργο που ερχόταν στη Δράμα και ήταν μαζί μου, αλλά ήταν πολύ σημαντικό. Είναι η καλύτερή μου φίλη, η συμπαίκτριά μου, είναι τα πάντα για μένα.
Η αλήθεια είναι ότι ήταν δύσκολο, γιατί εκείνη την περίοδο έπαιζα και βόλεϊ. Δυστυχώς, η ανάπτυξη στην Αλεξανδρούπολη δεν πήγαινε πολύ καλά. Σε αντίθεση με την Δράμα και την Προσοτσάνη που είναι δεξαμενή αθλητριών και έτυχε να υπάρχει και ένα πρόβλημα στη θέση του τερματοφύλακα την περίοδο που ουσιαστικά διαλύθηκε η ομάδα στην Αλεξανδρούπολη. Έγινε η πρόταση από τη Δράμα και δεν το σκέφτηκα, κοιτάχτηκα κατευθείαν με τη μαμά μου και είπαμε «ναι». Απλά ήταν ένας χρόνος γλυκού βασανιστηρίου, γιατί ήταν πολύ ωραία χρονιά και αθλητικά και ψυχολογικά, με νίκες, με διαφορετικά παραστάσεις. Εκεί έγινε και η πρώτη επαφή με την Νέα Ιωνία στο Πανελλήνιο του 2013 στην Πάτρα και το ίδιο καλοκαίρι πήρα τη μεταγραφή για την Αθήνα».
Ήταν δύσκολη απόφαση να κατέβεις μόνη σου στην Αθήνα;
«Ήταν λίγο περίεργα στην αρχή με την έννοια ότι είχα συνηθίσει να τα έχω έτοιμα π.χ. φαγητό. Αυτό ήταν λίγο δύσκολο, αλλά επειδή περνούσα πάρα πολύ ωραία και είχα αρχίσει να φτιάχνω τη ζωή μου, με το σχολείο, με την ομάδα και τα πράγματα έμπαιναν στη σειρά, δεν με ένοιαζε. Δηλαδή τα δύο χρόνια που πήγαινα σχολείο και τον δεύτερο που έδωσα και πανελλήνιες πέρασαν πολύ ομαλά. Ήταν όπως είναι τώρα που είμαι φοιτήτρια. Μη σου πω ένιωθα φοιτητική ζωή πιο πολύ από ότι νιώθω τώρα. Έκανα πολλές παρέες από το σχολείο τις οποίες κρατάω και τώρα, οπότε όλο το πρόσημο είναι θετικό. Σίγουρα υπήρχε κούραση με το διάβασμα και τις αποστάσεις, αλλά προσαρμόστηκα πολύ γρήγορα και δεν είχα κανένα πρόβλημα».
Ποιοι είναι οι στόχοι της Νέας Ιωνίας;
«Πλέον τώρα με τις μεταγραφές που χαμήλωσε ο μέσος όρος ηλικίας, στόχος είναι φέτος να φτιάξουμε ένα συμπαγές σύνολο, το οποίο σε κάποια χρόνια από τώρα θα διεκδικεί πρωταθλήματα. Υπάρχει πολύ ταλέντο και στις μικρές κατηγορίες, αλλά και απειρία. Με την προπόνηση πιστεύω που κάνουμε, η οποία είναι άψογη, σε κάποιους μήνες ή σε 1-2 χρόνια, η Νέα Ιωνία θα μπορεί να διεκδικήσει κύπελλα και πρωταθλήματα».
Οι προσωπικοί σου στόχοι.
«Γενικά είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος ικανοποιείται πάρα πολύ δύσκολα σε όλους τους τομείς. Είμαι απίστευτα τελειομανής. Μπορεί να κάνω κάτι πολύ καλά, αλλά να θέλω να το κάνω καλύτερα. Π.χ. σε ένα παιχνίδι να πιάσω 50%, αλλά να θέλω 70-80%, που δεν γίνεται. Όμως κάτι θα βρω, για να φτάσω πιο ψηλά. Δηλαδή δεν θέλω να μείνω στο πτυχίο μου, θέλω να συνεχίσω με μεταπτυχιακό πάνω στον αθλητισμό και να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό, ώστε να δω πού μπορώ να φτάσω. Ξέρω ότι και στο εξωτερικό να πάω δεν θα είμαι ευχαριστημένη με την απόδοσή μου, γιατί θα θέλω πάντα το τέλειο, αλλά αν δεν το δοκιμάσω δεν θα μάθω ποτέ τι μπορώ να κάνω. Γενικά σε όποια ομάδα και να βρίσκομαι και γενικά στη ζωή μου θέλω να νικάω. Με πειράζει η ήττα, με ενοχλεί. Οπότε προσπαθώ να κάνω τα πάντα για να μην χάνω. Έχω έναν αθλητικό εγωισμό, αλλά και γενικό, που δεν μου επιτρέπει να χάνω.
Επίσης, με αμφισβήτησε πολύς κόσμος και από την Αλεξανδρούπολη και από την Αθήνα, πίστευαν ότι δεν θα περάσω σε καμία σχολή. Εμένα αυτά μου αρέσουν, μ’ αρέσει να αποδεικνύω ότι κάνουν λάθος. Και θεωρώ ότι αυτό είναι ένα στοιχείο που με έφερε εδώ που είμαι. Πάντα θα υπάρχουν αμφισβητήσεις, αλλά εσύ πρέπει να τις καταρρίπτεις και να πηγαίνεις μπροστά.
Όπως και στο γήπεδο όταν υπάρχουν οπαδοί που μου πηγαίνουν κόντρα αποδίδω καλά. Μάλλον πορώνομαι. Είναι αυτό που έλεγα, ο εγωισμός μου δεν μου επιτρέπει την ήττα μπροστά σε τόσο κόσμος κιόλας. Άρα, οι αντίπαλοι οπαδοί πρέπει να το καταλάβουν και να μην μου πηγαίνουν κόντρα (γέλια)».
«Θέλω πρώτα να τελειώσω τις σπουδές μου και μετά να πάω στο εξωτερικό- Προτιμώ να ασχοληθώ με το θεωρητικό πλαίσιο του αθλητισμού»
Στο εξωτερικό γιατί δεν έχεις αγωνιστεί ακόμα;
«Αν και μου έχουν έρθει πολλές προτάσεις, από Γερμανία, Νορβηγία, θέλω να τελειώσω πρώτα τη σχολή μου. Δεν μπορώ να αφήνω πράγματα στη μέση. Πιστεύω ότι η απόφασή μου είναι σωστή και για αυτό ακριβώς δεν μετανιώνω που ακόμα δεν έχω βγει στο εξωτερικό. Όταν τελειώσω τις σπουδές θα το σκεφτώ πολύ πιο σοβαρά και πιστεύω ότι θα έρθει μία μεταγραφή και ότι θα βγω να παίξω στο εξωτερικό. Το θέμα είναι να βρω κάτι καλό. Θεωρώ ότι όλα είναι θέμα timing, να έρθει την κατάλληλη στιγμή και να μην το σκεφτείς πολύ. Δηλαδή, αν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις σε κάτι, κάπου μπορεί να χαλάσει».
Γιατί δεν πας σε άλλη ομάδα της Ελλάδας;
«Η αλήθεια είναι ότι η Νέα Ιωνία ήταν εκεί όταν καμία άλλη ομάδα δεν ήταν. Με πίστεψε από την πρώτη στιγμή. Έχω μεγαλώσει εδώ, είναι συναισθηματικό το δέσιμο, έχω και τη σχολή. Την Αθήνα την λατρεύω. Θα φύγω από την Αθήνα, μόνο αν πάω στο εξωτερικό. Οπότε μου είναι δύσκολο και όσο περνάνε τα χρόνια μου είναι ακόμα πιο δύσκολο. Σίγουρα ποτέ μη λες ποτέ, αλλά ιδανικά στο μυαλό μου, δεν θέλω να φύγω».
Με τι θέλεις να ασχοληθείς στο μέλλον;
«Μου αρέσει πολύ ο τομέας της ευρωστίας και της υγείας. Ένα μεταπτυχιακό που θέλω να κάνω είναι η προπονητική εργοφυσιολογία, δηλαδή το πώς λειτουργεί ο οργανισμός μέσω της άσκησης. Δεν αποκλείω να γίνω προπονήτρια, αν και δεν είναι πρώτη μου προτεραιότητα, ψέματα δεν θα πω. Πιστεύω πως δεν πηγαίνει στον χαρακτήρα και προτιμώ το πιο θεωρητικό πλαίσιο του αθλητισμού. Πάλι ποτέ μην λες ποτέ. Δεν θέλω να κάνω σχέδια για το μέλλον. Κοιτάω την επόμενη μέρα και όχι τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο. Ελπίζω να μου βγει σε καλό».
Ποια είναι η πιο σημαντική συμβολή που σου έδωσε η οικογένειά σου;
«Πάντα αυτό που μου έλεγαν ήταν να είμαι αυθεντική, να είμαι πάντα ο εαυτός μου και ότι όποιος είναι να είναι δίπλα μου για αυτό που είμαι, θα είναι. Με έβλεπαν και ανεξάρτητη από μικρή και αυτό βοήθησε στο να είναι πιο ήρεμοι όταν έφυγα. Έβλεπαν τι θέλω να κάνω και ότι σχεδόν πάντα έβρισκα λύσεις. Οπότε πιστεύω τους είχα δώσει μια ασφάλεια ώστε να πουν πολύ πιο εύκολα το «ναι» (σ.σ. για τη μεταγραφή στη Νέα Ιωνία). Στην αρχή λίγο δίστασε ο μπαμπάς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν με σταμάτησε».
«Πλέον συζητούν για το χάντμπολ μέσω του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ»
Ποια είναι η γνώμη σου για την προβολή γυναικείου χάντμπολ, αλλά και με τις διαφορές με το ανδρικό;
«Θεωρώ ότι θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν οι μεγάλες ομάδας είχαν γυναικεία τμήματα χειροσφαίρισης. Πιστεύω πως είναι ένας παράγοντας που έχει παραγκωνιστεί το γυναικείο χάντμπολ. Χαρακτηριστικά βλέπω συμφοιτητές μου που σχολιάζουν τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στο χάντμπολ. Και από εκεί που ήταν ως μάθημα στη σχολή τώρα υπάρχει και στις συζητήσεις ανθρώπων που δεν έχουν παίξει ποτέ.
Δυστυχώς πάντα υπάρχουν διαφορές σε όλα τα αθλήματα και σε θέμα απολαβών. Είναι ένα φαινόμενο που υπάρχει στον αθλητισμό. Ο αριθμός των ομάδων που συμμετέχουν στην Handball Premier και στην Α1 Γυναικών, η αναλογία κοριτσιών-αγοριών που θα ξεκινήσουν το άθλημα, είναι μερικά απ’ αυτά που οδηγούν σε μια διάκριση φύλου».
Και ένα σχόλιο για το φετινό πρωτάθλημα της Handball Premier.
«Η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός θα διεκδικήσουν τίτλους. Ο Ολυμπιακός έχει το νταμπλ, έχει αυτό το πλεονέκτημα, αλλά η ΑΕΚ είναι διψασμένη για έναν τίτλο, γιατί αυτά τα χρόνια έχει χάσει στις λεπτομέρειες από τον Ολυμπιακό. Και πιστεύω ότι το μέταλλο του νικητή και η δίψα για διάκριση, για τίτλο, θα κάνουν έναν πολύ καλό συνδυασμό και στο κύπελλο και το πρωτάθλημα. Το ανδρικό χάντμπολ έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα και σε συλλογικό και σε εθνικό επίπεδο».